Zelfverzekerd zitten we in de auto op weg naar onze vakantiebestemming.

Uiteraard allemaal net genoeg ruimte om in leven te kunnen blijven (dus nog precies kunnen ademen). Dat je zo krap zit dat je de kadetten niet al voor de tunnel op wilt, maar MOET eten. Dit om de kramp in je kuiten te voorkomen.

De vakantie is begonnen!

Wilde plannen poppen elk jaar in ons hoofd op als we denken aan de ultieme vakantieplek. Zou ik niet gevoelig zijn voor alle jurkjes in de sale, nutteloze kussentjes voor op de bank en gave waterkoker met zebraprint, dan zou zo’n ultieme reis er zomaar van kunnen komen #gatinmijnhand.

Dit jaar zijn we vooral ontspannen en zeer tevreden met onze bewuste kampeerkeuze naar Zuid- Limburg. Geen onrust over wat mag wel en wat mag niet en wat moeten we regelen rondom de corona situatie.

We gaan voor de Dutch Mountains!

En in die mountains fantaseren we wel weer verder over het buitenland voor volgend jaar. Sterker nog… met een beetje mazzel mogen we deze vakantie zo België en Duitsland in!

Na een lange 😉 rit van bijna 3 uur komen we aan in Gulpen. Eerst maar een blik soep kopen, voordat we ruzie gaan maken met die tentstokken en haringen.

Terwijl ik Kees probeer toe te spreken dat de bomen in Gulpen ook heerlijk zijn om tegenaan te plassen, bekijk ik meteen even de Buienalarm app die er niet hoopvol uitziet.

Gatver… de tent nat opzetten is echt niet tof!

Als we de camping op komen rijden, lijken de buien ineens overgewaaid en kunnen wij beginnen met ons favoriete onderdeel:

“Hoe verknal ik mijn relatie?”

Grapje… We zijn een prima duo Tim en ik.

Hij zegt wat er moet gebeuren, ik probeer dat, het lukt niet, ik voel me dom. Hij vraagt het nog een keer met een diepe zucht, komt vervolgens mijn kant op en zet in zijn eentje de tent op. Ik sta klaar met haringen en scheerlijnen. Of toch de waslijn, want ook die kun je blijkbaar door elkaar halen.

Twee uur later staat er een prachtige super de luxe, poepkleurige de Waard tent! En als ik dat ding zie voel ik toch een kleine kriebel in mijn buik. Mijn eigen kleine huis waar ik altijd zo lekker in kan slapen. Helemaal als er een klein buitje in de nacht valt. Niets lekkerder dan het tikken op onze tentdoek en de ademhaling van mijn hele gezin op 6 vierkante meter en wakker worden met het gefluit van de vogels.

Plekje 209 ziet er overigens super uit! Een geweldig mooi uitzicht. Dit keer geen klein rond veldje met trampoline of glijbaan in het midden. Het besef dat ze veel te snel groot zijn geworden dringt weer door.

Ze kunnen vast de gezelligheid zelf opzoeken in de speeltuin beneden.

Vaak hebben ze binnen twee dagen wel wat leuke contacten gescoord en kan voor iedereen het echte genieten beginnen.

Het tikken op de tentdoek pakt alleen iets extremer uit. Geen seconde, geen minuut en dus al helemaal geen uur droog. De plasemmer voor de nacht maakt helaas overdag overuren. Je denkt toch niet dat we met dit weer de tocht naar het toiletgebouw maken.

Lieve broer en zus maken uiteraard geen vrienden met dit weer en hebben blijkbaar het plan om elkaar het leven zuur te maken.

Echt genieten met een zachte G dus! Of hoort die zachte G bij Brabant? Hoe dan ook.. in Limburg klinkt hij ook schattig.

Een paar dagen wat regen doorkomen moet lukken, want dat is vorig jaar ook gelukt.

Over 3 dagen loopt de temperatuur volgens alle weersverwachtingen op en zal de zon zich genoeg laten zien.

Opa en oma hebben eindelijk na alle teleurstellingen van dit jaar ook een aantal nachtjes in Valkenburg geboekt. Samen borrelen bij de tent en dan slapen in hun hotel is het plan. We treffen elkaar bij de Hema in Valkenburg, zoeken zo snel mogelijk een plek waar we warm en droog kunnen lunchen en schieten nog even een gezellig kiekje op dat leuke bruggetje waar het water onder hoort te kabbelen, maar toch wat begint te klotsen.

Die dag proberen we optimistisch te blijven, maar ook wij horen de radio en dat belooft niet veel goeds.

Gelukkig nemen mijn schoonouders een slim besluit om de volgende ochtend naar huis te rijden en de andere overnachtingen te laten schieten.

We weten nog een leuk droog uitstapje in de grotten te maken met vrienden die op de dezelfde camping staan.

Zo fijn om samen te zijn en tijdens deze regenachtige dagen om in iedergeval van elkaar te kunnen genieten.

Laten we de dag maar afsluiten met een etentje bij de bierbrouwerij! Alleen dat ritje met het nieuws op de achtergrond geeft me ineens het gevoel dat ik in een filmset ben terechtgekomen.

Oké… niet zoals de film “Twister”, maar daar dan een piepklein broertje van.

Het water stroomt ineens door meerdere straten. Om de camping en het restaurant te bereiken moeten we toch een route nemen die misschien niet heel prettig uitpakt voor de auto. We worden wat stiller en meestal besef je als kind achterin de auto dan ook dat er toch iets aan de hand is.

Wat heb ik te doen met die mensen die machteloos toekijken als hun huis volstroomt. Wat een ellende als eindelijk je winkel of horeca gelegenheid weer open mag en nu deze klap de boel verpest.

Hoe letterlijk wil je het spreekwoord hebben: Als het water je aan de lippen staat.

Triest…

Maar dan komt ineens de pure egoïst in mij los die gewoon wil dat haar kinderen veilig kunnen slapen in de tent en ineens echt even flink baalt van de hele situatie.

Zo had ik de vakantie niet voorgesteld!

De hele nacht klopt mijn hart in mijn keel en houd ik de buienapp in de gaten. Als ik mijn ogen sluit zie ik van die enge beelden met modder en caravans die zo naar beneden glijden op de koppies van mijn kroost. Bah! En laten we eerlijk zijn… Met 3 uur rijden zitten we weer in Heemskerk (waar het al dagen droog bleek te zijn).

Dat hebben we dus niet gedaan. De volgende ochtend schrikken we van de beelden op het nieuws en bezorgde berichtjes van familie en vrienden. Onze tent heeft geen druppel water doorgelaten. Vinkje voor de terrassencamping.

Terwijl Limburg tot rampgebied wordt verklaard, lopen mijn dochter en ik zoals het hoort op de camping met verse croissantjes en bolletjes over de camping.

Natte voeten, maar de temperatuur lijkt te gaan stijgen.

De zon begint een dag later volop te schijnen en mollen op de camping kruipen uit hun hol. De vakantie kan nu echt beginnen! Wij ‘blij’. In die Dutch mountains merk je boven niks van alle verdriet en werkzaamheden die zich beneden afspelen. Als we een dag later wandelen zien we de kracht van het water wel in de paden. De uitstapjes zullen even moeten worden aangepast. Veel zal nu zijn gesloten! Het sprookjesbos in Valkenburg moet Roodkapje eerst even troosten en haar rode muts in de droger stoppen, de wolf heeft zijn buik vol met rioolwater en de 7 geitjes hebben maar één handdoek om met elkaar te delen.

Humor mag best in tijden van nood, maar je hart breekt toch voor al die mensen.

Inmiddels schijnt alweer 5 dagen de zon. Liggen we twee keer op een dag in het zwembad en smaken de biertjes op de meeste terrasjes weer prima.

Ik ga vast en zeker binnenkort allemaal gezellige foto’s plaatsen. Zon, ijsjes, terras en blije koppies.

De ideale vakantie…?

Alleen die kiekjes zeggen niet alles blijkt maar weer.